Περιεχόμενα
Το πρόβλημα
Η οδοντιατρική στεφάνη χρησιμοποιείται ως λύση στις ακόλουθες περιπτώσεις:
1. Για την προστασία ενός αδύναμου δοντιού από φθορά ή κάταγμα.
2. Σαν στήριγμα για να κρατήσει μια γέφυρα στη θέση της.
3. Για να έρθουν στην ιδία ευθεία πολύ στραβά δόντια όταν ο ασθενής δεν θέλει να κάνει ορθοδοντική θεραπεία.
4. Για την κάλυψη σοβαρά αποχρωματισμένων δοντιών.
5. Σε δόντια που έχουν υποστεί υπερβολική φθορά από τερηδόνα.
6. Τοποθετώντας μια στεφάνη σ΄ένα ραγισμένο δόντι, βοηθάμε προληπτικά σε περίπτωση μελλοντικού κατάγματος.
7. Ενδοδοντική θεραπεία.
Έπειτα από μια απονεύρωση τα δόντια συνήθως αποδυναμώνονται και αποχρωματίζονται, όποτε έχουν μεγαλύτερο ρίσκο κατάγματος και πολύ σκούρο χρώμα, τοποθετώντας την στεφάνη προλαβαίνουμε ένα πιθανό μελλοντικό κάταγμα και ένα πολύ καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
8. Σε περίπτωση βρουξισμού (τρίξιμο-σφίξιμο δοντιών).
Σ’ αυτή την περίπτωση τα δόντια φθείρονται, μειώνεται το ύψος τους, κάνουν ρωγμές και κατάγματα στις άκρες και χάνεται η κάθετη διάσταση του προσώπου.
Το πρόσωπο έτσι φαίνεται πιο γερασμένο και πολλές φορές υπάρχουν πόνοι της κροταφογναθικής διάρθρωσης.
Ο ασθενής ακόμη μπορεί να έχει αυχενικούς πόνους και πονοκέφαλους.
Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να γίνει αύξηση της κάθετης διάστασης του προσώπου με στεφάνες ή γέφυρες και να χρησιμοποιηθεί ένας νάρθηκας νυχτερινού
9. Για προστασία του δοντιού σε περίπτωση κατάγματος μεγάλων παλιών εμφράξεων(σφραγισμάτων).
10. Αντικατάσταση παλιών στεφάνων που έχουν φθαρεί με την πάροδο των χρόνων.
11. Αισθητική βελτίωση.
12. Σαν στηρίγματα για κατασκευή γεφυρών.
13. Κλείσιμο αραιοδοντίας με στεφάνες σε μπροστινά δόντια.
14. Πάνω από μεμονωμένα ή πολλαπλά γειτονικά εμφυτεύματα.
15. Στην παιδοδοντία.
Μια στεφάνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα παιδικά δόντια, προκειμένου να:
Σώσει ένα δόντι που έχει καταστραφεί από την τερηδόνα και δεν μπορεί να υποστηρίξει μια έμφραξη (σφράγισμα).
Τι είναι
Μια στεφάνη είναι ένα “καπέλο” μία “θήκη” που καλύπτει ολόκληρο το δόντι (έπειτα από την παρασκευή-τρόχισμα του δοντιού) το όποιο έχει υποστεί μεγάλη φθορά και δεν μπορούμε να το θεραπεύσουμε με μια πιο συντηρητική θεραπεία, όπως είναι ένα εμφράξεων(σφράγισμα). Μπορεί ακόμα να τροχιστεί και για αισθητικούς λόγους.
Η στεφάνη αποκαθιστά στο σχήμα, το μέγεθος, το χρώμα του δοντιού και γενικότερα την αισθητική της περιοχής, καθώς μπορούμε να επιδιορθώσουμε μερικές ατέλειες όπως είναι στρεβλοδοντίες και ασυμμετρίες στην σωστή θέση τους στο οδοντικό τόξο.
Όταν μια στεφάνη τοποθετηθεί καλύπτει πλήρως το ορατό τμήμα του δοντιού(μύλη) πάνω από την γραμμή των ουλών χωρίς να φαίνεται κάτι το ασυνήθιστο ή το αντιαισθητικό.
Οι τύποι στεφάνων που υπάρχουν ανάλογα με το υλικό είναι:
1. Ολοκεραμικές στεφάνες διπυριτικού λιθίου.
Κατασκευασμένες εξ ολοκλήρου από πορσελάνη αστρίου, έχουν τα καλυτέρα αισθητικά αποτελέσματα εξαιτίας της διαφάνειας που υπάρχει στο υλικό και αφομοιώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός φυσικού δοντιού. Και με ένα καλό “μακιγιάζ” από τον οδοντοτεχνίτη τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά έως τέλεια. Είναι ιδανικό για πρόσθια δόντια όταν οι αισθητικές απαιτήσεις είναι μεγάλες.
2. Στεφάνες μονολιθικού Ζιρκονίου CAD-CAM:
Οι οδοντιατρικές στεφάνες κατασκευασμένες από μονολιθικό ζιρκόνιο CAD-CAM είναι η πιο εξελιγμένη τεχνολογία οδοντιατρικού υλικού στην ακίνητη προσθετική. Έχουν μοναδική αντοχή, και το υλικό από το όποιο αποτελούνται επιτρέπει στο φως να το διαπεράσει δίνοντας τους τα αισθητικά χαρακτηριστικά ενός φυσικού δοντιού. Από πλευράς αντοχής υπερτερούν έναντι των απλών ολοκεραμικών και της ζιρκονίας για αυτό κύρια εφαρμογή τους είναι στις πίσω περιοχές λόγω της μάσησης και των μεγάλων δυνάμεων που ασκούνται.
3. Μεταλλοακρυλικές στεφάνες.
Κατασκευασμένες από μεταλλικό κράμα στο εσωτερικό τους που καλύπτεται εξωτερικά από ακρυλικό (πλαστικό) υλικό. Δεν χρησιμοποιούνται πλέον, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτόσεις.
4. Μεταλλοκεραμικές στεφάνες.
Είναι οι κλασσικές στεφάνες. Έχουν αυξημένη ανθεκτικότητα και προτιμώνται κυρίως για τα πίσω δόντια λόγω της μεγάλης αντοχής που έχουν στην πίεση και της εξαιρετικής βιοσυμβατότητας. Για λόγους αισθητικής όμως δε χρησιμοποιούνται συχνά.
Η διαδικασία της θεραπείας
Η διαδικασία για να τοποθετηθεί μια στεφάνη σ΄ενα δόντι ολοκληρώνεται συνήθως σε 2-3 συνεδρίες.
Στην 1η συνεδρία:
Ο οδοντίατρος αρχίζει και παρασκευάζει (τροχίζει) το δόντι κατάλληλα για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την τοποθέτηση της στεφάνης.
Κάνει την χρωματοληψία για να ταιριάζει το χρώμα της στεφάνης με τα υπόλοιπα δόντια.
Έπειτα παίρνει αποτυπώματα του παρασκευασμένου δοντιού και τα στέλνει στον οδοντοτεχνίτη που θα παρασκευάσει την στεφάνη.
Στην 2η συνεδρία:
Κάνει πρόβα τον μεταλλικό ή κεραμικό σκελετό της στεφάνης έτσι ώστε να σιγουρέψει την τέλεια εφαρμογή της με το παρασκευασμένο δόντι.
Στην 3η συνεδρία:
Εφαρμόζουμε την τελική στεφάνη την οποία συγκολλούμε με ειδικό υλικό.
Μεταθεραπευτικό στάδιο
Έπειτα από την συγκόλληση της στεφάνης πάνω στο παρασκευασμένο δόντι ο ασθενής θα πρέπει να μη φάει κάτι από την μεριά της στεφάνης για τουλάχιστον 3 ώρες, έτσι ώστε να επιτρέψουμε στο υλικό της κόλλας να πήξει και να έχουμε την μεγίστη δυνατή συγκόλληση για την αντοχή της.
Αν το δόντι είναι ζωντανό τότε ο ασθενής ίσως νιώσει μικρές ενοχλείς για 2-3 μέρες, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό.
Το αποτέλεσμα
Η στεφάνη θα φαίνεται σαν ένα απόλυτα φυσιολογικό δόντι και δεν θα ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα φυσιολογικά δόντια.
Ο μέσος ορός ζωής μιας στεφάνης είναι περίπου 10 με 15 χρόνια ανάλογα με την στοματική υγιεινή που κάνει ο κάθε ασθενής και το πόσο συχνά επισκέπτεται τον οδοντίατρό του.
Ο ασθενής πρέπει να γνωρίζει ότι αν επιθυμεί να κάνει λεύκανση στα δόντια, πρέπει πρώτα να τελειώσει με την θεραπεία της λεύκανσης και έπειτα να προχωρήσει στην κατασκευή της στεφάνης.
Και αυτό γιατί το χρώμα των δοντιών πρέπει να πάρει την τελική του απόχρωση πριν προχωρήσουμε στην διαδικασία χρωματοληψίας για να βρούμε το χρώμα που θα έχει η τελική προσθετική εργασία.
Γενικά οι στεφάνες και τα σφραγίσματα δεν αλλάζουν χρώμα με την λεύκανση.
Αντικατάσταση στεφάνης
Μια θήκη μπορεί να χρειασθεί να αντικατασταθεί στις ακόλουθες περιπτώσεις :
